Verhalen rond levenseinde

Een dame zonder pathologie, ze is levensmoe en haar woorden luiden: "Voor mij is het klaar". 
Haar motivatie om te kiezen voor euthanasie is geen last meer zijn voor de kinderen. 

 

Ze doet haar verhaal bij de huisarts, maar deze staat niet achter haar keuze voor euthanasie. 
Alle nodige documenten zijn reeds in orde gebracht.
Jammer genoeg kan haar wens niet ingewilligd worden omdat de behandelende arts niet achter haar beslissing staat. 

 

De dame voelt zich niet gesteund en zit vast... 
Ze vertelt haar verhaal tegen de thuisverpleger tijdens een huisbezoek. Hij verwijst haar vervolgens door naar Recht op Waardig Sterven. 

 

 

Frustratie: Arts wilt hier niet aan meewerken, de patiënt vindt dit spijtig want hij is haar vertrouwenspersoon altijd geweest.

Een 82 jarige dame, verblijvend in een woonzorgcentrum. Ze is zeer vaak vergeetachtig. Maar dit tracht ze zo goed als mogelijk te verbergen en verbloemen. De dame neemt wel actief deel aan de activiteiten die georganiseerd worden.
Ze doet met veel plezier alles mee, ze heeft het naar haar zin.

Echter; de volgende dag is ze dit alles vergeten en leidt ze een leeg bestaan. 

 

 

Frustratie: Heeft een doodswens maar heeft nog geen documenten ingevuld. Het is allemaal wat ingewikkeld en weet niet waar te beginnen.

Een dame werd jaren lang mishandeld door haar beide ouders. De moeder is ondertussen gestorven, vader leefde nog. 

De dame kwam terecht in een woonzorgcentrum. Ze kon hier met haar frustraties en zorgen echter niet terecht bij de zorgverleners.
Ze doet haar verhaal tijdens een permanentie tegen een medewerker van RWS. 
Er ontstaat een vertrouwensband tussen de vrouw en de desbetreffende medewerker. 

In de maanden die daarop volgden komt de vrouw tot het besluit dat ze omwille van haar verleden niet langer wil leven.
Ze kan het niet verwerken en ze wilt sterven. 

 

 

Frustratie: De dame kan niet terecht met haar hulpvraag bij de zorgverleners van het woonzorgcentrum.